Tuż przed podróżą do nowego domu z hodowli labradorów nasz labrador szczeniak powinien być na czczo, nie należy go także karmić podczas podróży. W ten sposób unikniemy problemów żołądkowych, które mogą się przytrafić w samochodzie.

Po przybyciu do domu zapewniamy szczeniaczkowi spokój, jeśli nie jest zbyt zmęczony podróżą zapoznajemy go z nowym domem oraz z pozostałymi domownikami. Jeśli w domu są inne zwierzęta, spotkanie powinno się odbyć pod kontrolą właściciela i zawsze według zasady „nic na siłę”.
Nie zapraszajmy od razu wszystkich znajomych, nasz labrador nie wie jeszcze, kto należy do jego „stada” wprowadzi to tylko niepotrzebne zamieszanie. Z odwiedzinami znajomych poczekajmy kilka dni, aż szczenię się zaaklimatyzuje w naszym domu. Dajmy mu te kilka dni na poznanie najbliższego otoczenia.

labrador szczeniak
labrador szczeniak

W ciągu pierwszych dni pobytu naszego małego szczeniaczka labradora, powinniśmy się udać do lekarza weterynarii. Ważną sprawa jest, aby ta pierwsza wizyta nie wiązała się z przykrymi doświadczeniami. Szczeniak labrador jest już wstępnie zaszczepiony, więc może to być dla niego wizyta czysto „towarzyska”. Podczas tej wizyty weterynarz obejrzy szczeniaczka, ustali z Wami dalsze terminy szczepień, a szczenię będzie miło wspominać tę wizytę.

Musimy pamiętać, że szczenię w lecznicy może zetknąć się z chorymi psami, nie pozwalajmy mu na dowolny kontakt ze zwierzętami tam przebywającymi. Jeśli szczenię może już wychodzić na dwór ( po kwarantannie) pozwalajmy mu na jak największy kontakt z innymi osobami jak i psami. Jest to ważny okres w życiu psa i jeśli zaniedbamy socjalizację, możemy liczyć się z późniejszymi problemami wychowawczymi.

Przygotuj dom na przybycie labradora szczeniaka

Dom najlepiej przygotować patrząc z perspektywy szczeniaka, czyli trzeba wczuć się w niego i spojrzeć na dom z jego wysokości. Musimy cały dom obejrzeć i zobaczyć gdzie maluch może wbić swoje ząbki np. ( zwisające kable, obluzowane gniazdka elektryczne, trujące dla psa rośliny doniczkowe lub środki czystości itp.) 

Imię dla twojego labradora szczeniaka

Naturalnie na początku imię nic dla niego nie znaczy, dlatego trzeba szczenię do niego przyzwyczaić. W przyszłości powinno umieć łączyć swoje imię ze sobą, wiedzieć, że to o nim jest mowa. Imienia należy używać dość często, najlepiej w takich momentach, które oznaczać mogą coś dobrego dla szczenięcia np. przed jedzeniem, przed zabawą lub w trakcie, albo gdy głaszczemy pupila.

Pierwsza noc labradora szczeniaka

Zanim szczenię ułoży się do pierwszego snu w nowym domu, upewnij się, że jest naprawdę śpiące. Jeżeli ma za sobą długą podróż, a cały dzień spędziło na zapoznawaniu się z nową rodziną, to jest raczej pewne, że będzie zmęczone i szybko zaśnie. Krótka zabawa tuz przed zaśnięciem również pomaga, podobnie jak podanie kolacji. I nie zapomnij o zabraniu go do toalety.  Istnieją różne opinie na temat tego, jak zachować się wobec szczeniaka podczas jego pierwszej nocy w nowym domu. Jedni twierdzą, ze po prostu położyć je na swoim miejscu i od tego momentu ignorować wszelkie skamlanie czy inne żałosne i błagalne dźwięki. Jeśli na nie zareagujesz, szczenię to zauważy, że przynoszą one pożądane efekty, szczenię szybko rozbuduje swój repertuar dźwięków.

Jeżeli w środku nocy obudzi się, zacznie głośno skamleć to prawdopodobnie chce mu się siusiu. Wstań (niestety – nawet jeżeli jest to 3 nad ranem) i natychmiast wyjdź z nim do ogrodu. Kiedy jest po wszystkim – pochwal go lub daj mu jakiś smakołyk. Po kilku nocach spędzonych w nowym domu szczenię powinno już przyzwyczaić się do tego, że obok niego nie ma matki ani rodzeństwa. Zacznie się także przyzwyczajać do pozostawania samemu.

Kojec do zabaw dla twojego labradora szczeniaka

Miejsce na zabawę dla szczeniaczka jest również bardzo ważne, szczenię dużej rasy ( a labrador się do takiej zalicza) nie powinno biegać po śliskich podłogach, ponieważ może mieć to fatalny wpływ na jego stawy. Kojec pozwoli ci  na chwilę odpocząć od szczenięcia, ale także nauczy szczenię pewnej samokontroli. Inną zaletą kojca do zabaw jest to, że szczenię tam umieszczone nie przeszkadza nam ( nie kręci się pod nogami) gdy mamy coś ważnego do zrobienia.

Jeśli nie zapewnimy psu wystarczającej dawki urozmaiconego ruchu, może poobgryzać nam meble, buty, zjeść np. tapetę, obicie drzwi i jeszcze wiele różnych innych rzeczy.  Kojec to nie więzienie. Nie wolno dopuścić do tego, aby kojec kojarzył mu się z karą. Gdy szczenię siedząc w kojcu, zaczyna szczekać albo skamleć, nie wyjmuj go, nie rozmawiaj z nim, nie uciszaj go, a nawet nie patrz w jego stronę. W ogóle nie zwracaj na niego żadnej uwagi do momentu, kiedy się znów nie uspokoi. Jeżeli nie zrobisz tego, szczenię szybko nauczy się, że szczekanie lub skomlenie przynoszą mu wolność albo przynajmniej zwraca się na niego uwagę. Kiedy się uspokoi, możesz po kilku minutach wypuścić je, by się pobawiło lub za potrzebą, ale pamiętaj – to ma być twoja, a nie jego decyzja.

Nauka czystości labradora szczeniaka

Najlepszą metoda do nauki czystości, jest obserwacja malucha. Kiedy objawia niepokój, kręci się i popiskuje  lub jest po jedzeniu albo spaniu należy je przenieść w miejsce przeznaczone na załatwianie potrzeb fizjologicznych. Jeśli się tam załatwi, chwalimy je i głaszczemy. Jeśli nie dopilnujemy psa i zauważymy kolejna kałużę karcenie nie ma sensu, nawet w minutę po fakcie jest już za późno. Skarcone po fakcie szczenię zrozumie tylko tyle, że załatwianie się w obecności właściciela jest ryzykowne. Tylko w trakcie załatwiania się w niedozwolonym miejscu można spokojnie , bez krzyku , po prostu powiedzieć „ fe” lub „nie wolno” i szybko przenieść szczenię w wyznaczone miejsce.

               Jeżeli nie mamy możliwości nadzorowania szczeniaka, dobrze jest używać domowego kenelu (klatki lub kojca), skąd wypuszczamy maluszka wtedy, gdy możemy go ciągle obserwować. Najłatwiej nauczyć szczeniaczka czystości we własnym ogródku.  Gdy wypuszczamy maluszka na ogródek zachęcamy zawsze tymi samymi słowami i gdy zrobi siusiu chwalimy słowami „dobry pies” lub „super pies”.